خداوند مهربان ، زن را مایه آرامش مرد قرار داده و مودت و رحمت را میان آن دو به دو ودیعت نهاده است اساس زندگى مشترک ، دوستى و محبت است ؛البته دوستى دو جانبه و دو سویه .
پیام آوران آسمانى مظاهر همه خوبیها و صاحبان اخلاق نیکو هستند و دوستى زنان نیز از ویژگیهاى اخلاقى آنان است ⁽⁵⁾ نشاط و بالندگى زندگى به عشق و دوستى است این که مرد تنها در کانون دلش دوستدار همسرش ‍ باشد ایفاى تمام وظیفه نیستت بلکه باید این دوستى را اظهار کند و به نمایش بگذارد
پیامبر گرامى اسلام صلى الله علیه و آله مى فرماید: این گفتار مرد به همسرش (من دوستت دارم ) هیچ گاه از دل زن خارج نمى شود⁽⁶⁾.
ارزش این دوستى آن گاه ظاهر مى شود که بدانیم میان دستیابى به فضیلت ایمان و محبت به زن ، ارتباطى تنگاتنگ برقرار است ⁽⁷⁾ گویا لازمه ایمان ، این دوستى معنوى معرفى شده است .
زن هم متقابلا باید پاسخگوى این محبت بى دریغ و معنوى مرد باشد و آن را در عمل نشان دهد به راستى تسلیم و محبت و دوستى و تواضع زن در برابر شوهر، چنان ارزشمند و حساس است که رسول خدا صلى الله علیه و آله فرموده است : اگر مى خواستم فرمان سجده (سجده انسان بر انسان ) دهم ، فرمان مى دادم که زن براى همسرش سجده کند⁽⁸⁾.
آیا بعد از این محبتها و دوستیهاى دو جانبه جایى براى نفوذ میکروب ناآرامى و اضطراب در محیط سالم زندگى باقى است ؟!